Marathon for alle pengene

Þetta var sko maraþon fyrir allan peninginn!
Við áttum fína daga í Köben fram að hlaupi, kíktum á expo-ið, heilsuðum upp á hlaupafélagana og versluðum aðeins.  Ég tók einn rúnt um Strikið en lá að öðru leyti í rólegheitum heima á hótelinu, en Kristín var dugleg bæði á Strikinu og í Fields :)
Ég tók smá hlaupatúr á föstudagsmorgninum (5km) út að Litlu hafmeyjunni og tilbaka, og prófaði þannig síðustu km af maraþonleiðinni.  (Hótelið okkar var frábærlega staðsett, alveg við maraþonleiðina, ca 800m frá markinu)
Ég var orðinn létt stressaður kvöldið fyrir hlaup og um morguninn fram að starti.  Fór á fætur kl.6 - morgunmatur og síðasti sopinn af carbo-loadinu, slakaði síðan á í klukkutíma upp í rúmi.  Skokkaði síðan með Trausta niður að startsvæðinu og vorum við komnir þangað 45mín fyrir start.  Þar hittum við Ívar, Pétur Ísl og Gumma og síðan Jóhönnu, Sigga Hansen og Ingu Maríu.  Við reyndum að vera í skugga fram að starti, en sólin var strax farin að baka okkur kl.9 og alveg klárt að það yrði orðið vel heitt þegar maður færi að berjast við seinni helminginn af hlaupinu.
Ég var með heilmikla áætlun um að drekka nú nóg af vökva, rétta vökvann á hverjum tíma, og var sötrandi létta kolvetnis- og saltblöndu alveg fram að startinu.  Var síðan með 1/2l flösku með mér sem ég drakk á fyrstu 5km.  Kristín var síðan með aðra svoleiðis flösku og ströng fyrirmæli um að rétta mér hana á 24-26km.
Við Ívar og Trausti komum okkur fyrir rétt framan við 3-tíma blöðrurnar í startinu og ætluðum að reyna að fylgjast að fyrstu km og vera í námunda við og helst aðeins á undan blöðrunum í byrjun.
En þá byrjaði fjörið!
Troðningurinn var töluverður í byrjun (amk meiri en í Rvk-maraþoni í fyrra) og ég ákvað fljótlega að reyna að slaka á og vera bara aðeins fyrir aftan hópinn sem fylgdi 3-tíma blöðrunum.  Ég sá að Trausti kom sér fyrir alveg við blöðrurnar og Ívar var aðeins fyrir framan hópinn.
Fyrstu 5-7km var ég aðeins þungur á mér og fannst mér ég hafa meira fyrir þessum hraða en ég átti von á, en síðan varð það léttara og ég fór að rúlla nokkuð léttilega á 4:15pace-inu.  Ég sleppti fyrstu drykkjarstöðinni eins og ég hafði planað þar sem ég var ennþá að drekka af brúsanum mínum.  En drakk annars samviskulega 2-3 glös (vatn og powerade í bland) á öllum drykkjarstöðvunum.  Milli 8 og 9 km náði ég Ívari sem hafði hægt á sér og var kominn aftur fyrir hópinn í kringum 3-tíma hérana.  Ég rúllaði síðan áfram á mínum hraða og við Löngulínu á ca 12km náði ég Trausta sem var þá líka farinn að hægja á sér.  Hann hafði orð á að þetta væri erfitt og hann væri að spá í að hætta... (Hann var búinn að vera með hálsbólgu í nokkra daga á undan!)
Ég hélt mínum hraða og var áfram ca 100m fyrir aftan 3-tíma hérana.  Þegar við hlupum í gegnum marksvæðið við Christiansbryggju (16km búnir) tók ég meðvitaða ákvörðun um að hægja aðeins á mér og reyna að spara smá orku fyrir seinnihlutann, þannig að ég reyndi að vera á 4:20-4:25pace-i næstu 3-4km.  Kristín var mætt við rúma 16km og hvatti mig áfram, og það var alveg frábært að sjá hana - þá var maður ekki alveg jafn einn í heiminum eitthvað ;)
Á þessum næstu km (frá 16 upp í 20) var smá hækkun á leiðinni og hæsti punktur var við Carlsberg-bro rétt áður en hlaupið var hálfnað.  En næstu km þar á eftir (20-22) hallaði alltaf aðeins undan fæti og þá rúllaði maður nokkuð áreynslulítið á 4:00pace-i.  Ég man ég hugsaði að það væri ágætt að vinna sér inn nokkrar "ókeypis" sekúndur :p 
Við 21,1km var ég á 1:30:30 skv minni klukku (1:30:24 skv úrslitasíðunni) sem þýddi að ég var nákvæmlega á minni fyrirframgefnu áætlun til þess að ná í ca 3:00 lokatíma.  En... planið þá var auðvitað að hlaupa helst aðeins hraðar seinni hlutann!
Við ca 23km var 180° beygja á leiðinni og þá sá ég að Trausti var rétt á eftir mér (30-60sek) og Ívar ekki langt þar fyrir aftan, þannig að þeir höfðu báðir náð að halda sínu eftir að ég fór fram úr þeim.  Mér leið áfram bara nokkuð vel, bæði fætur og lungu í góðu ástandi.  Ég var samt farinn að undirbúa mig andlega undir að þetta yrði fljótlega töluvert erfiðara og reyndi að rifja upp hvaða jákvæðu hugsanir ég ætlaði að nota þegar þar að kæmi.  Ein af þeim var einmitt að láta sig hlakka til að sjá Kristínu aftur með brúsann minn og hvatningu.  Kristín stóð auðvitað við sitt, var klár á þessum fína stað rétt við 25km og ég tók brúsanum fegins hendi.
Ég var töluvert fljótari með þennan en þann fyrri (sem gefur til kynna að eitthvað var maður orðinn þyrstur!).
En stuttu seinna fór allt að fara á verri veg.  Rétt fyrir 27km fékk ég skyndilega slæma þreytuverki framan á lærin svo jaðraði við sinadráttum, og þurfti að hægja verulega á mér.  Eftir að hafa reynt að hlaupa það úr mér þurfti ég að stoppa í smástund og teygja á þeim, en fann þá strax fyrir krampastingjum bæði aftan í læri og í kálfa.  Rétt við 27km hafði ég séð Trausta fara fram úr mér, en þar virðist leiðin hafa verið eitthvað skrýtin því á smá kafla fórum við ekki alveg sömu leið, þannig að hann tók aldrei eftir því að hafa farið fram úr mér.
Upp úr 29km var ég kominn með slæma krampa í bæði kálfana og lærin og eiginlega hættur að geta hlaupið af neinu viti.  Hljóp 5-1500m þar til vöðvarnir læstust og labbaði þá 1-300m.  Ég var þá búinn að sjá Ívar fyrir aftan mig og átti von á honum fram úr mér hvað úr hverju, en hann náði mér við ca 32-33km.  Hann harðneitaði að skilja mig eftir og við skokkuðum og röltum saman restina af leiðinni.  Hann var óspar á að skipa mér bæði að labba ekki og mikið (og helst aldrei að stoppa) og eins að hlaupa ekki of hratt þess á milli.  Ég var nú tregur til að fara alveg eftir þessum ráðum, fyrst vegna þess að ég var alltaf að vonast til að geta farið að hlaupa almennilega aftur og seinna vegna þess að ég gat bara varla hlaupið lengur (með hægri kálfann í stanslausum krampakippum síðustu 5km) og vildi því helst bara ganga.  En að mestu fólst þessi kafli hlaupsins í því að reyna að labba sem minnst og stoppa sem sjaldnast og komast "hlaupandi" að næstu drykkjarstöð.
Í mark komumst við þó á endanum, endaspretturinn fólst í því að þrjóskast til að hlaupa (í stað þess að ganga), tíminn var 3:26:45.
Líkamlega var ég í ágætu ástandi þegar ég var kominn í mark en andlega frekar dapur.  Það var svo sem stutt í sinadrættina í löppunum en það var varla að ég væri þreyttur, enda búinn að fara ansi rólega þessa síðustu 15km.  Ég fór strax að troða í mig vökva, vatni, powerade og 1 bjórglas, en klikkaði reyndar á bæði salti og einhverri fastri fæðu.
En tæpum klukkutíma eftir að ég kom í mark fór mér að líða ansi mikið verr.  Fór að finna fyrir hausverk og var flökurt og varð að mér skilst ansi fölur á stuttum tíma.  Þá er nú gott að hafa lækni við höndina og Trausti skipaði mér inn í sjúkratjald þar sem ég rétt hafði það upp á bedda áður en ég leið næstum því útaf.  Dönsku sjúkraliðarnir tóku hjá mér blóðþrýsting þar sem mér skilst að fyrstu tölur hafi hljóðað upp á ca 79 yfir 50, sem er víst ansi lágt (hefðbundnar tölur hjá mér eru t.d. 125 yfir 70) og það tók töluverðan tíma (og vökva) áður en efri mörkin skriðu yfir 100.
En þarna fékk ég semsagt 2 poka af gæðavökva beint í æð og mýkjandi nudd á meðan, og gekk út tæpum 2klst seinna kátur með danska heilsugæslu.
Ég var semsagt búinn að tapa mun meiri vökva í hlaupinu en ég hef áður prófað, og að auki var meltingin ekki alveg að ráða við þann vökva sem ég reyndi að innbyrða, af því að ég var að reyna að hlaupa það hratt.  Kannski hefði maður líka þurft að vera búinn að drekka enn meira síðustu dagana fyrir hlaupið þar sem hitinn í Köben var jú töluvert meiri en hefur verið hér heima undanfarna mánuði.  Mér reiknast til að ég hafi innbyrt á einn hátt eða annan um 6 lítra frá því hálftíma fyrir start og þangað til ég yfirgaf sjúkratjaldið, og samt var ég þá ennþá þyrstur. 
En það er engin lygi að svona þjónusta í sjúkratjaldinu svínvirkar - ég var orðinn alveg bærilegur um leið og ég labbaði þaðan út, gekk síðan í rólegheitunum með Kristínu heim á hótel, fékk mér þar aðeins að borða og drekka og var þá orðinn bara fullfrískur.  Meltingin var síðan komin í fínt lag fyrir nautasteikina um kvöldið (sem betur fer!) og fyrir utan harðsperrur aldarinnar undanfarna daga þá hef ég ekki fundið fyrir neinum eftirköstum.

Kristín stóð sig auðvitað eins og hetja bæði í að styðja mig og hvetja fyrir og í hlaupinu og við að hjúkra mér strax á eftir - og auðvitað í verslununum!   

Athugasemdir

[Asgeir (IP-tala skráð) 24.5.2007 kl. 17:16]

Gaman að less þetta Jens kappi:-)  Ég er reyndar en þá að melta að þú hafir carbo-loadað má ég spyrja hversvegna, hélt að allir væru hættir því;-) Hver var annars morgunmaturinn?  Þú tala líka um að þú hafir verið með létta kolvetna og salt blöndu, hvað var það?  Annrs bara til hamingju með árangurinn, hann er nefnilega alveg magnaður m.v. hremingarnar sem þú lentir í:-)

[Bibba (IP-tala skráð) 24.5.2007 kl. 22:39]

Er að spá í það sem Arvid vinur okkar var að tala um á fyrirlestrinum um daginn að maður þyrfti að æfa sig að drekka.   Ætli það geti hjálpað þeim sem eiga erfitt með meltingu á hlaupum að gera það ?   ...þá er ég að tala um að vera með drykki á öllum æfingum og kannski gel amk einu sinni í viku..  bara svona hugmynd :)

Takk annars fyrir pistilinn.   Þú heppinn að hafa Kristínu með.   Þeð hlýtur að hafa verið ómetanlegt.

[Ásta (IP-tala skráð) 24.5.2007 kl. 23:23]

Ótrúlega flott hjá þér,  þrjóski geithafur Ferð svo bara undir 3 næst

[Agga (IP-tala skráð) 25.5.2007 kl. 08:30]

Áts, þessir krampar eru með því versta sem maður upplifir, held að þín upplifun núna sé mjög svipuð minni í fyrra. En það var frábært hjá þér að klára og tíminn fínn miðað við allt þetta vesen. En ... mikið hefði nú verið gaman að ná ykkur :)

p.s. skellirðu þér bara ekki á Mývatn?

[Börkur (IP-tala skráð) 26.5.2007 kl. 19:17]

Mér sýnist Kristín hafa undirbúið sig mun betur fyrir Köben og er það líklega ástæðan fyrir því að hún nær svona góðum árangri þ.e. að eyða öllum sjóðum fjölskyldunnar á aðeins tveimur dögum.   Mæli með því að þú ráðir hana sem þjálfara fyrir næsta geim!